Kto żyć pragnie w duszy zdrowej, umierać słodko, bez winy, niech ufnym sercem i słowem wzywa Józefa przyczyny (bł. Maria Karłowska)

Osoba świętego Józefa była wzmiankowana już w pismach Ojców Kościoła. W dobie Średniowiecza zaś środowiska monastyczne były miejscem, gdzie powstawały dzieła Jemu poświęcone i modlitwy wzywające Jego orędownictwa. Wtedy też dość często zaczęto nadawać na chrzcie imię Józef, co stanowiło wyraz szerzącego się kultu tegoż świętego. Zakonodawcy obierali go często jako Opiekuna i Patrona zakładanych wspólnot. Kościół katolicki określił w oficjalnych dokumentach Jego wyjątkową rolę w ekonomii zbawienia oraz docenił wartość świętojózefowej pobożności w życiu nie tylko osób duchownych ale też katolików świeckich. Kult ten przeniknął do pobożności ludowej pozostając jednym z jej filarów.


Czytaj dalej Kto żyć pragnie w duszy zdrowej, umierać słodko, bez winy, niech ufnym sercem i słowem wzywa Józefa przyczyny (bł. Maria Karłowska)