Siostry Pasterki w myśl hasła: „Szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10) podejmują pracę dla dobra dziewcząt moralnie słabych, dając im w swoich domach wychowawczych możliwość pełnej rehabilitacji i przygotowanie do życia w społeczeństwie.
Dziewczęta,
– które Pan Bóg wzywa do swojej służby, aby włączając się w duchową RODZINĘ DOBREGO PASTERZA poświęciły życie dla ratowania najbiedniejszych – uwikłanych w grzechach ze wszystkimi ich smutnymi konsekwencjami,
– które zapragną nieść ludziom świeżość ofiarnej miłości swych młodych serc i stać się przedłużeniem miłosiernych rąk Jezusa Dobrego Pasterza,
mogą napisać na adres:
Dom Generalny
Zgromadzenia Sióstr Pasterek
od Opatrzności Bożej
Jabłonowo-Zamek 19
87-330 Jabłonowo Pomorskie
KANDYDATURA
Kandydatkę do Zgromadzenia przyjmuje przełożona generalna.
Dokumenty, które powinna przedłożyć kandydatka:
Pisemna prośba o przyjęcie do Zgromadzenia (zaznaczyć, czy jest to decyzja dobrowolnie podjęta; podać racje swojej decyzji);
Życiorys;
Odpis aktu urodzenia;
Świadectwo chrztu i bierzmowania;
Świadectwo moralności i wolnego stanu wystawione przez księdza proboszcza lub innego kapłana znającego kandydatkę;
Aktualne orzeczenie lekarskie o ogólnym stanie zdrowia;
Ostatnie świadectwo szkolne/dyplom ukończenia studiów;
Zaświadczenie o ubezpieczeniu (ZCNA, Urząd Pracy, Świadectwo Pracy….);
Zaświadczenie, czy należysz do Otwartego Funduszu Emerytalnego, jeżeli tak, to do jakiego.
Od kandydatki wymaga się:
– szczerego pragnienia służby Bogu i ludziom;
-zdrowia fizycznego i psychicznego;
– dojrzałości osobowej;
– naturalnej zdolności do życia we wspólnocie;
– ukończonych 18 lat
POSTULAT
– poprzedza najważniejszy etap formacji początkowej jakim jest nowicjat.
Postulat trwa najmniej osiem miesięcy. W uzasadnionym przypadku przełożona generalna może go skrócić lub przedłużyć. Postulantki przebywają pod opieką mistrzyni nowicjatu.
Jego celem jest:
dalsze rozeznanie powołania i jego motywacji,
uzupełnienie formacji ogólnej i chrześcijańskiej,
kształtowanie umiejętności życia we wspólnocie,
przygotowanie do przejścia z życia świeckiego do życia właściwego nowicjatowi.
Cele te staramy się osiągnąć przez codzienne uczestnictwo Postulantki we Mszy św. i częste przystępowanie do Sakramentu Pokuty, udział w ćwiczeniach pobożności właściwych życiu zakonnemu a także przez wykłady, konferencje, odpowiednią lekturę i indywidualne studium.
NOWICJAT
– jest podstawowym okresem formacji zakonnej. Trwa 2 lata. Nowicjuszka poznaje zgromadzenie, w którym chce na zawsze pozostać, zgromadzenie natomiast poznaje zdolności i usposobienie nowicjuszki, aby upewnić się o jej powołaniu i móc współpracować z nią nad urobieniem umysłu i serca według charyzmatu i Konstytucji zgromadzenia.
Jego celem jest:
zapoznanie nowicjuszki z zasadami życia zakonnego,
pomoc w poznaniu Jezusa Dobrego Pasterza jako najwyższego ideału – pełnego miłości, dobroci i miłosierdzia dla grzeszników – i umiłowaniu Go nade wszystko,
stopniowe wprowadzanie w ducha ofiary i poświęcenia w intencji nawrócenia grzeszników na wzór Matki Założycielki – bł. Marii Karłowskiej,
wprowadzenie w praktykę rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa
pogłębienie życia modlitwy,
ukazanie wartości życia wspólnotowego i pomoc w jego doświadczeniu
poznanie osoby bł. Matki Założycielki oraz przyswojenie charyzmatu Zgromadzenia
Formacja nowicjuszek powierzona jest mistrzyni nowicjatu.
Nowicjuszka otrzymuje suknię zakonną i biały welon.
Nowicjat kończy się złożeniem czasowych ślubów zakonnych. Siostry dodają do aktu ślubów „przyrzecznie poświęcenia się dla nawrócenia grzeszników”, które konsekruje je jako pasterki, dobrowolnie oddające swoje życie dla zbawienia ludzi zagubionych.
Bł. Matka Maria Karłowska mówiła: „ponieważ nie tak łatwo jest oderwać się sercem i ciałem od świata, daje się wstępującym czas nowicjatu, aby mogły utwierdzić się w pragnieniu i ocenie swego powołania i nabyć praktyk życia zakonnego. Nowicjat to szkoła cnót wszystkich, zaparcia się siebie, wyrobienia ducha”
JUNIORAT
– czyli okres ślubów czasowych, w którym profeski umacniają się w życiu zakonnym i przygotowują do pracy apostolskiej pod opieką mistrzyni junioratu. Czas ten służy więc dalszemu pogłębieniu formacji we wszystkich jej wymiarach: ludzkim i chrześcijańskim, duchowym i apostolskim, a także naukowym i praktycznym.
W okresie junioratu siostra włączona jest w życie wspólnoty danego domu zgromadzenia i zaangażowana jest w jej misję. Kilka razy do roku siostry juniorystki uczestniczą w spotkaniach formacyjnych ze swoją mistrzynią i kapłanem, w skupieniach i rekolekcjach zakonnych.
Jest to czas dojrzewania w powołaniu, kształtowania umiejętności łączenia modlitwy z miłością apostolską, realizowaną poprzez pracę właściwą zgromadzeniu oraz czas doświadczenia życia wspólnotowego.
Sześcioletni Juniorat kończy się bezpośrednim przygotowaniem w domu nowicjatu do poświęcenia się Bogu poprzez złożenie profesji wieczystej.
FORMACJA PERMANENTNA
– to czas nieustannej troski profeski wieczystej o własny rozwój duchowy, pogłębiania swojej wiedzy religijnej, znajomości reguły oraz duchowości zgromadzenia ale także podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych.
Formacja permanentna jest etapem ciągłego ożywiania łaski powołania, wierności charyzmatowi – pielęgnowania w sobie ducha wynagradzania za grzechy świata, a szczególnie za grzechy popełnione przeciw życiu i czystości. Nade wszystko, siostry żyjąc we wspólnocie, prowadząc życie modlitwy i wykonując powierzone im zadania zobowiązane są dążyć do doskonałej miłości Boga i bliźniego przez naśladowanie Jezusa Dobrego Pasterza „prowadzącego ludzi do nabywania cnót, miłosiernego wobec grzeszników, czyniącego dobrze wszystkim i posłusznego Ojcu, który Go posłał”.