Święci i błogosławieni, to drogocenne perły Bożego działania w Kościele św. Są dla nas orędownikami i opiekunami na drogach naszego życia, ostrzeżeniem, ratunkiem, drogowskazem wśród ówczesnych zagrożeń. 6 czerwca 1997 r. w Zakopanem św. Jan Paweł II do grona błogosławionych włączył Matkę Marię Karłowską. Jeśli chcesz poznać i zaprzyjaźnić się z tą „niewiastą mężną”, o której gazety pisały, że była „gwiazdą na horyzoncie polskiego miłosierdzia”, zapraszam Cię na Jej Szlak, do miejsc, gdzie możesz spotkać się z Nią w Jej relikwiach, modlitwie i pielgrzymowaniu.
Szlak obejmuje 4 miejsca
1. Kościół pw. św. Katarzyny i bł. Marii Karłowskiej w Smogulcu – miejsce chrztu bł. Marii Karłowskiej
Adres:
Smogulec 22, 62-130 Gołańcz
tel. 67 268 20 59
Msze św.
w niedzielę: 8.00, 11,00, 18,00 (Chwaliszewo w sobotę), 9.30 (Mieczkowo)
dni powszednie: 17.00 (w sobotę o 16.30)
Odpust: 6 czerwca, 25 listopada
Miejscowość Smogulec w powiecie wągrowieckim, położona ok 30 km na północny wschód od Wągrowca, w odległości 9 km na zachód od Kcyni. Należy do najstarszych miejscowości Pałuk, jej początki sięgają XI wieku.
Kościół pw. św. Katarzyny i bł. Marii Karłowskiej w Smogulcu został wzniesiony w miejsce drewnianego kościółka, który spłonął w wielkim pożarze miasta w 1613 r. Nową świątynię w stylu gotycko-renesansowym wzniesiono w latach 1617-1619 z fundacji Jana Wierzbięty Smoguleckiego. W latach 1876-79 z inicjatywy ówczesnego właściciela Smogulca Bohdana Hutten-Czapskiego dobudowano kaplicę w stylu neorenesansowym. W jej podziemiach urządzono kryptę grobową rodziny Hutten-Czapskich. Ołtarz główny pochodzi z 1620 r. W centrum XVII-wieczny obraz z wizerunkiem patronki kościoła św. Katarzyny.
Drugą patronkę kościół otrzymał po beatyfikacji Marii Karłowskiej w 1997 r. W tej świątyni bowiem, w dniu 8 października 1865 r. została ochrzczona jako Maria Leonarda Rozalia. Obecnie chrzcielnica z kościoła w Smogulcu znajduje się w świątyni pw. św. Józefa w Osieku n. Notecią (ul. Główna 65a, 89-333 Osiek n. Notecią)
Oznaczona została tabliczką upamiętniającą to wydarzenie.
2. Dom Macierzysty Zgromadzenia Sióstr Pasterek na ulicy Piątkowskiej 148 w Poznaniu
Adres:
ul. Piątkowska 148,
60-650 Poznań
W 1895 r. Maria Karłowska utworzyła tu Zakład Dobrego Pasterza dla kobiet moralnie upadłych. Było to możliwie dzięki fundatorce hr. Anieli Potulickiej, która we wsi Winiary pod Poznaniem (dziś w granicach Poznania) zakupiła gospodarstwo wraz z inwentarzem i plonami. Po odremontowaniu zabudowań oraz skromnym umeblowaniu, dnia 16 lipca nastąpiło procesyjne przejście siedemnastu dziewcząt pod przewodnictwem Marii z ul. Szewskiej 12 do nowego domu. Z czasem został wybudowany dom, w którym do dziś dnia kontynuowana jest praca wychowawcza. Mieści się tu Dom Opiekuńczo-Wychowawczy dla Dziewcząt zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Od 1917 r. funkcjonuje tu opłatkarnia, gdzie wypiekane są komunikanty i opłatki wigilijne. W domu zakonnym mieści się kaplica pw. św. Marii Magdaleny.
3. Dom zakonny Sióstr Pasterek w Pniewitem k. Lisewa– miejsce śmierci Błogosławionej
Adres:
Pniewite 84
86-230 Lisewo
Tablica pamiątkowa
w miejscu śmierci
bł. Matki Marii.
Sala Pamięci w pokoju,
który kiedyś zajmowała
bł. Maria Karłowska.
Majątek Pniewite bł. Maria Karłowska nabyła w 1925 r. Został zakupiony z przeznaczeniem na dom misyjny, w którym swoją dalszą resocjalizację odbywały byłe pacjentki szpitali dla wenerycznie chorych.
Matka zorganizowała bardzo dobrze funkcjonujące gospodarstwo rolne, hafciarnię, piekarnię, warsztaty tkackie, fabrykę sucharków i biszkoptów oraz wikliniarnię. Kobiety przybywające do Pniewitego mogły nabywać umiejętności w różnych zawodach i wrócić do społeczeństwa przygotowane do podjęcia pracy.
Dnia 2 sierpnia 1927 r. gościła tu żona prezydenta Michalina Mościcka. W Pniewitem, w dniu 1 sierpnia 1928 r. miało miejsce wręczenie Matce Marii Karłowskiej odznaczenia Złotego Krzyża Zasługi, nadanego 28 maja tego roku przez prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego.
Bł. Maria zamieszkała w Pniewitem w 1925 r. „Może raczej było ono bazą wypadową jej ruchliwej działalności niż domem stałym. Jednak wracając tu, przyjeżdżała do siebie. Czas z trudem wygospodarowany poświęcała wychowankom i magdalenkom” (magdalenki, to głównie zrehabilitowane kobiety, które pragnęły pozostać przy zgromadzeniu, prowadząc życie oparte na modlitwie i pracy). W Pniewitem Matka Maria zakończyła życie 24 marca 1935 r. Na łożu śmierci, cierpiąc powtarzała: „To za zgromadzenie…to za dusze…Módlcie się…Niech się nawrócą…Niech się uświęcą”.
Dzisiaj siostry pasterki prowadzą w Pniewitem Placówkę Opiekuńczo-Wychowawczą dla Dziewcząt im. Bł. Marii Karłowskiej
Bł. Maria Karłowska na balkonie domu w Pniewitem.
4. Sanktuarium bł. Matki Marii w Jabłonowie-Zamku
Sanktuarium Bł. Marii Karłowskiej mieści się w neogotyckim XIX w. pałacu w Jabłonowie-Zamku. Został on zakupiony przez Matkę Marię 16 lipca 1933 r. od Banku Rolnego w Grudziądzu.
Od tego czasu znajduje się on w posiadaniu Sióstr i tak jak pragnęła Matka M. Karłowska stanowi siedzibę Domu Generalnego Zgromadzenia. Plany założenia tu szkoły gospodarczej dla dziewcząt po Jej śmierci (+1935) upadły. Zgodnie z życzeniem Matki Marii, które wyraziła już w dniu objęcia tej placówki, pisząc własnoręcznie na pocztówce przedstawiającej zamek jabłonowski: „Ostatnią moją wolą jest tu spocząć”, została Ona pochowana w Jabłonowie. Początkowo obok kościoła pw. św. Wojciecha – 28.03.1935 r., a 31 sierpnia tego roku po przygotowaniu krypty pod prezbiterium kaplicy w pałacu pochowana została w grobowcu – sarkofagu z białego piaskowca, otoczonym wieńcem owieczek, symbolizujących wychowanki Domów Misyjnych.
Spełniło się to, co kiedyś Matka powiedziała: Nie martwcie się! Będziecie mnie otaczały po śmierci tak, jak otaczacie mnie za życia!
W Gościu Niedzielnym z 25 marca 1935 r. napisano: „Na wieczny sen spocznie w podziemiach kaplicy jabłonowskiego Zamku serce, które za miliony cierpiało. A przecież z żywymi pozostanie po wszystkie czasy Wielki Duch Matki Marii Karłowskiej, o którym także powiedzieć można bez wątpienia, że „był jak słup ognia”.
W sarkofagu Matka Maria spoczywała do czasu beatyfikacji, której dokonał św. Jan Paweł II w Zakopanem 6 czerwca 1997 roku. W tym roku Jej szczątki spoczęły w wielkim relikwiarzu i zostały umieszczone pod ołtarzem w kaplicy Domu Generalnego, której Dekretem z dnia 15 czerwca 1997r. Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Andrzej Suski nadał tytuł: Diecezjalnego Sanktuarium Błogosławionej Marii Karłowskiej.
Jest to SANKTUARIUM WYCISZENIA i NADZIEI… Ci, którzy już tu byli, odeszli uspokojeni. Czuje się tutaj oddziaływanie tego wewnętrznego pokoju, płynącego z głębokiego zawierzenia Panu Bogu, którym Błogosławiona Matka zawsze zadziwiała swe otoczenie. Czuje się Jej moc przed Panem Bogiem.
Każdy może tu przyjść i zostawić swoje troski i niepokoje, polecając je Bogu za przyczyną Bł. Matki Marii pasterki.
Siostry przy relikwiach Błogosławionej każdego dnia modlą się wspólnie w powierzonych im intencjach, które pielgrzymi pozostawiają w Skrzynce intencji wystawionej w kaplicy, przekazują je telefonicznie, drogą mailową czy przez internetową skrzynkę intencji.
Szóstego dnia każdego miesiąca siostry z udziałem parafian gromadzą się w Sanktuarium na nabożeństwo tzw. Nowenny miesięcznej, podczas którego modlą się wspólnie w intencjach wcześniej zgłoszonych.
ZAPRASZAMY DO MATKI!