Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej (Congregatio Sororum Divini Pastoris a Providentia Divina – csdp), zwane też siostrami pasterkami, jest zgromadzeniem zakonnym habitowym na prawie papieskim, oddającym się działalności apostolskiej.
Powstało z Bożego natchnienia w Poznaniu w 1894 r. dzięki staraniu i gorliwości apostolskiej bł. Marii Karłowskiej (1865-1935), obdarzonej charyzmatycznym darem kierowania duszami, który pozwalał jej prowadzić zdemoralizowane dziewczęta do nawrócenia.
Godłem zgromadzenia jest postać Pana Jezusa Dobrego Pasterza, którego pasterki mają naśladować w Jego miłości, dobroci i miłosierdziu dla grzeszników.
Szczególną misją sióstr pasterek w Kościele jest: „Szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10) przez pracę wychowawczą podejmowaną dla dziewcząt moralnie słabych, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, w placówkach opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez zgromadzenie.
Ponadto, poprzez pracę wychowawczą wśród dzieci w oddziałach przedszkolnych, opiekę nad samotnymi matkami, posługę wśród chorych, zaangażowanie katechetyczne i przez inne formy działania w Kościele siostry pasterki pragną, pomnażać dobro i służyć drugiemu człowiekowi, a wszystko po to „Aby Bóg był miłowany!”
Całe życie pasterek powinno być przepojone duchem wynagrodzenia za grzechy świata, a szczególnie za grzechy popełniane przeciw życiu i czystości, dlatego siostry, oprócz ślubowania trzech rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, składają przy profesji zakonnej również przyrzeczenie poświęcenia się dla nawrócenia grzeszników.
Bóg uzależnił zbawienie wieczne wielu osób od modlitw i ofiar innych dlatego siostry pragną iść drogą rad ewangelicznych i służby drugiemu przez podejmowanie różnych dzieł apostolskich ale także przez modlitwę, pokutę i świadectwo życia osobistego i siostrzanej komunii we wspólnocie.
Siostry pasterki są rdzennie polskim zgromadzeniem. Poza granicami kraju pracują w Rzymie jako opiekunki duchowe w domu pomocy dla ludzi starszych.